سال ۱۳۹۹ خورشیدی با همه خوشیها و تلخکامی های بسیار؛ که با ویروس منحوس همراه بود و بسیاری از هموطنان عزیزمان را از دست دادیم به پایان رسید و اینک به فضل خدای متعال،سال جدید و بهار دلنشین و جانبخش را پیش رو داریم.

بهار در ذات روح پرور خود، ظرفیت راز شکفتن و جوانه زدن دارد. نو شدن نهال امید، از تیرگی خاک سربرآوردن در ذهن و زبانش جاری است. ما نیز همگام با بهار، نهال امید را که در روزهای بیم و نگرانی و ابتلائات دنیوی، همچون خزان بر ما فرود آمده بود، در خاک دل، می پرورانیم. به قول مولانا؛

ای شاخ، قوّت یافتی، تا شاخه را بشکافتی

چون رستی از زندان بگو، تا ما در این حبس آن کنیم

 

گذشته را با موفقیت های بسیار و احیاناً با شکست ها و تجربه های تلخ و شیرین آن، به تاریخ می سپاریم و برای آینده ای روشن که می باید آن را بسازیم و در تحقّق آن بکوشیم، با همت و همدلی و ایمان عمیق به کانون اصلی حیات، یعنی آن منبع عظیم فیض و رحمت، به فرداهایی روشن تر رهسپار می شویم. اگرچه در سال گذشته ، به خاطر نگاهبانی از سلامت فرزندانمان، حضور در کلاس ها را تعطیل نمودیم، لکن آموختن و تعلیم و تربیت، هیچگاه تعطیل نخواهد بود؛ چرا که می توان حتی از تهدیدهای پیش آمده و امتحانات ناگوار، درس های فراوانی برای زندگی آموخت.

اینجانب لازم میدانم از همه عزیزانی که در صورت قصور در انجام وطایف خود عذر خواهی و طلب حلالیت کنم و همه عزیزانی که با همت های بلند و نیت های خیر خواهانه و قلب های مهربان بنده را یاری نمودند تقدیر و تشکر دارم.
ضمن تبریک عید باستانی ۱۴۰۰برای همه اقوام, دوستان ،اساتید گرامی دانشگاه،دانشجویان عزیز و همکاران محترم دانشگاه آرزوی سلامتی و بهکامی را از خداوند منان خواستارم.

در سایه سار رحمت الهی، پیروز و تندرست باشید و برای تلاش در سال جدید، فارغ از هرگونه تشویش و نگرانی، دردها و غمهای زندگی را کناری بگذاریم و با امید بیشتر، خود را برای بهار انسانیت آماده کنیم.السلام علی ربیع الانام.
هادی خانی فیلستان